Het verhaaltje van aap was nog niet helemaal uit. Jasper had zijn nieuwe aap met even veel liefde in zijn armpjes gesloten (bij aap 1 waren de pootjes favoriet om op te kauwen, maar bij aap 2 bleken de oren lekkerder). Maar Adam en ik konden er allebei nog niet aan. 's Avonds zeiden we tegen elkaar: maar waar is aap dan? Zou het wel goed met hem gaan? Aap was in korte tijd echt onderdeel geworden van ons gezinnetje. En er was dan wel een nieuwe aap, het voelde toch niet helemaal compleet. Toen ik weer in Brighton was, bleef ik overal zoeken. Misschien had iemand aap wel gevonden en in de etalage gezet. Ik zag het zo voor me. Maar ik zag m nergens. Donderdagavond op het strand vertelden we het verhaal van aap aan vrienden en vooral de stellen zonder kinderen vonden het hilarisch. Maakten wij ons vroeger druk om de wereldpolitiek, nu waren onze problemen van een hele andere aard. Maar toen Jasper demonstratief zijn nieuwe aap omhelsde, snapte iedereen het. Aap is echt heel erg belangrijk. En vandaag kreeg het verhaal van aap dan toch nog een happy end, als in een mooi sprookje. Adam's telefoon ging en ik hoorde hem zeggen: Echt waar? Geweldig! Wat een goed nieuws!! Ik probeerde te bedenken wie het kon zijn, was er een kindje geboren? Nee, het was Taz, ze had aap gevonden! Hij zat op de toonbank van een juice barretje in de Lanes. Iemand had m op straat gevonden en daar afgegeven, en al die tijd zat hij al te wachten. Jasper snapte er niet veel van maar Adam en ik sprongen een gat in de lucht. We zijn weer compleet, en we hebben nu zelfs een reserve aap.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten