Na een paar zware weken: keelontsteking, een eerste kies door, verkouden en zijn mazelen inenting is Jasper ineens groot geworden. Ik loop de hele dag achter hem aan, vang hem af en toe op als een klimpartij niet helemaal lukt en mis hem soms net, zodat hij schrikt of zichzelf pijn doet en ik moet sussen en troosten. Ik hoor mezelf steeds zeggen: Nee Jasper. Voorzichtig Jas. Niet daar Jaspertje. We spelen verstoppertje, dansen door de kamer en eten samen van één bord. Ja eten moet ineens anders. Wat ik eet, dat wil Jasper ook eten. En dan zelf in zijn mond stoppen. Dus vanavond hebben we allemaal gehaktballetjes (naar recept van oma) gegeten met tomatensaus. Jasper, met een klein vorkje in zijn ene hand en een lepeltje in de andere, zat te glunderen van plezier. Lekkerrrr! Praten gaat ook ineens heel anders. Zonder woorden maar met heel veel klanken en expressie. Toen ik hem vandaag ophaalde van de creche was Adam thuis en stond de motor in de voortuin. Woooh! riep Jasper toen hij m zag staan. Hada hada! Handjes in de lucht, ogen wijd open, hij wist precies wat de motor betekende: papa was thuis. Snel naar binnen, met grote stappen de huiskamer in, recht op papa af voor een knuffel. Groot groot kind.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten