Half jaar

Olive, mijn lieve, kleine, mooie, stoere meisje, is vandaag zes maanden. Al een half jaar bij ons en het is alsof ze er nooit niet geweest is. Ze doet het zo goed. ze drinkt grote flessen melk, eet kleine bordjes vol rijstepap en groente en fruit en ze slaapt soms zelfs een nachtje door. Toen ze nog in mijn buik zat, hoopte ik maar één ding. Behalve natuurlijk dat ons kindje gezond zou zijn. Ik hoopte dat hij of zij zou lachen. Zoals Jasper altijd deed, heel vaak en heel hard. En dat doet Olive ook. Ze kan giechelen als een meissie en lachen tot ze de hik krijgt. En altijd om Jasper die gekke bekken trekt of een dansje voor haar wipstoeltje doet. Jasper en Olive zijn nu al Jut en Jul. Als Olive 's middags een slaapje doet vraagt Jasper: please, please mum, may I go and see her. En als ik dan heel resoluut nee zeg, dan zegt Jasper: but I miss her mum. En als Jasper naar de creche is, kan Olive ineens een beetje huilerig en plakkerig zijn, totdat broerlief weer thuis is en haar overlaadt met verhalen en liedjes en veel veel knuffels. Sinds gisteren slapen ze samen op één kamer en afgelopen nacht stond ik daar, te kijken naar mijn slapende kindjes. Olive is al zes maanden en ze is het liefste, kleinste, mooiste en stoerste meisje dat ik ooit heb gezien.