Draagzak

Dit stukje is een ode aan de Baby Björn. De draagzak. Het is me een raadsel hoe moeders dat eerste jaar doorkomen zonder draagzak. Wat is er nou handiger, fijner en gezelliger dan de draagzak? Allebei mijn babies sliepen de eerste maanden uren en uren in de draagzak, als kleine kangaroobabies, heel dicht tegen me aan. En oh wat een commentaar kreeg ik daarop. Daar wennen ze maar aan, die gaan nooit meer in hun bedje slapen. Maar met drie maanden sliepen allebei mijn kindjes gewoon overdag in hun mandje. De draagzak bleef. Jasper zat er nog maandenlang in en ook Olive zit graag in de Baby Björn. Nog iedere dag. Als ik m tevoorschijn haal dan begint ze al te glunderen. Haar hoofdje zit nu niet meer tegen mijn lijf aangeplakt maar kijkt vrolijk de wereld in en haar beentjes hebben alle ruimte om te trappelen. Het is feest in de draagzak, iedere keer weer. En ik heb mijn handen vrij, om een beetje op te ruimen, met Jasper te spelen, de was op te hangen, boodschappen te doen. Het is een uitvinding. Ik zou niet zonder kunnen. De dag dat Olive te groot is en ik definitief afscheid moet nemen van de draagzak komt steeds dichterbij. Maar dan hebben we gelukkig de rugdrager nog.