We hadden nog een grote vraag de afgelopen maanden. Slapen. Zouden we slapen? Of zou ons tweede kindje net als Jasper een jaar lang vooral veel wakker worden 's nachts? Mijn eerste nacht samen met Olive was veelbelovend. Olive lag in mijn armen in het smalle ziekenhuisbed en we sliepen acht uur achter elkaar, non stop. De volgende ochtend werden we als herboren wakker. Helse bevalling? Dat leek alweer een eeuwigheid geleden. Inmiddels zijn we ruim vijf weken verder en durf ik voorzichtig te denken dat Olive een goeie slaper is. Meestal slaapt ze drie, vier uur achter elkaar, wordt wakker voor een piepklein slokje melk en slaapt dan rustig verder. Geen tranen, geen eindeloze honger. Soms slaapt ze vijf uur achter elkaar en een paar keer haalde ze zelfs zes uur. Bravo! Bravo! Jasper heeft inmiddels besloten dat hij mama niet hoeft te roepen iedere keer dat hij Olive hoort, en dus word ik 's ochtends uitgerust wakker. Wat maar goed is ook, want de dagen zijn druk en duren lang.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten