Meisje

Time flies. Olive is al ruim 8 weken oud. Ze eet en groeit en slaapt en huilt haar babyhuiltje tussendoor. Overdag woont ze in de draagzak, dicht bij mama, met haar handjes onder haar kin. Of ze zit in haar wipstoeltje en kijkt met grote ogen rond en lacht de mooiste meisjeslach. 's Avonds om 7 uur ligt ze in haar mandje boven en slaapt slaapt slaapt. Tot een uur of een, dan wil ze melk en iedere twee uur daarna. Ik ben er moe van. Maar ik ben ook blij. En trots. Toen ik zwanger was, luisterde ik vaak naar de cd van Luka Bloom, en nu moet ik nog iedere dag even naar het eerste liedje luisteren. You were send into this world, on the darkest winter day. How did I have such fortune to know you? Dat vraag ik me nu steeds af: hoe heb ik zo'n geluk kunnen hebben? Dat jongetje dat ik in mijn buik bedacht had, bleek een klein meisje met goudblond haar. Ik heb twee gezonde kinderen, een zoon en een dochter. Groot groot geluk.