Stil

Ja we zijn er nog. De verhaaltjes waren even op en de batterijen van de camera leeg. Het waren drukke weken. Ik was er moe van en de baby in de buik, die ik zo veel voel trappelen, was er ineens even stil van. De hele dag en de hele nacht. Het was tijd om een middag op de bank te zitten. Jasper voerde ondertussen zelfgebakken cakejes aan. Choc Mai choc. Hij had alle denkbeeldige ingredienten bij elkaar gemixt in een grote schaal en daarna kleine bakjes gevuld en in zijn kartonnen doos oven gezet. Hot hot, zei hij toen we samen op de bank zaten en lege lepeltjes onzichtbare choc aten. De baby kreeg ook een paar hapjes van Jasper, via mijn navel. Dat werkte. Niet veel later voelde ik weer beweging in mijn buik. Morgen mogen we weer even kijken naar dat mini mensje en ik kan niet wachten.