Adam en Jasper gaan meestal samen in bad, maar deze week is Adam in Turkije en dus heb ik zijn taak overgenomen. Gisteravond had ik het bad vol laten lopen en Jaspers kleertjes vast uitgedaan. Hij wilde nog even spelen en dus ging ik zelf vast in bad zitten en riep na een paar minuutjes: Jasp, kom je? Meestal komt hij dan aangesneld en houdt zijn armpjes in de lucht om opgetild te worden, maar nu bleef het stil. Dat was raar want Jasper reageert altijd als hij zijn naam hoort. Ik stapte snel uit bad en sloeg een handdoek om. Misschien was hij verstoppertje aan het spelen. Ik keek in alle kamers maar zag hem nergens. Jasper??? riep ik naar beneden. Ook daar bleef het stil. Ik rende de trap af, keek in de gang, in de zitkamer, in de eetkamer. Toen zag ik dat de achterdeur op een kier stond. En ja hoor, daar zat hij dan. In zijn blootje in de zandbak, schepje in de ene hand, emmertje in de andere. Mai, zei hij heel tevreden toen hij me zag staan. Hij had zelf de achterdeur open gemaakt en het deksel van de zandbak gehaald. Jasper, ik was je kwijt! riep ik. Daar kon hij wel om lachen en toen zijn we alsnog in bad gegaan om het zand van zijn billen te wassen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten