Afgelopen vrijdag waren Adam en ik naar het ziekenhuis voor de tweede echo. Ik had de dagen geteld en toen was eindelijk dat kleine wezentje weer in zwart wit op het scherm. De baby lag met zijn gezichtje naar mijn rug en gaf zich niet zo makkelijk gezien, maar alles kon uiteindelijk gemeten en geteld worden. We zagen een prachtig rond hoofdje, twee oortjes, een neusje, geen hazenlipje. Er waren twee armpjes en twee beentjes, twee handjes, twee voetjes en vier hartkamers. Alles werkte en was groot genoeg. De baby wilde niet poseren voor een mooie echo foto en draaide zich snel weer om. Maar ineens zagen we wel heel duidelijk een handje dat achter een oortje leek te krabben, en heel even ging er een heel klein duimpje omhoog. Alles is okee daarbinnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten