Oogst

In onze achtertuin staan twee perenboompjes, drie appelboompjes, een kersenboompje en een pruimenboom en ieder jaar is het een verrassing wat er te oogsten valt. Het eerste jaar hadden we van alles wat maar was alles aangevreten door vogels en wormen. Vorig jaar hadden we vooral heel veel appels, die niet te eten waren zo vies, en emmers vol pruimen. En dit jaar hadden we heel veel kersen en peren maar bleven de appels en pruimen weg. De kersen waren zo lekker dat we ze van de boom aten en Jasper vond het prachtig: zelf je fruit plukken en dan de pitten uitspugen. Deze week was het tijd voor de peren. Toen ik zwanger was van Jasper had ik een obsessie met peren. Ik moest peren eten, iedere dag en het liefst vaker. Vanaf het moment dat Jasper ging eten, had hij hetzelfde. We moeten altijd peren in huis hebben en als ik Jasper op een willekeurig moment vraag of hij wat wil eten dan zal hij altijd naar de fruitschaal wijzen en zeggen: pear. Al vanaf het moment dat er hele kleine vruchtjes aan de bomen zaten, hebben Jasper en ik er samen naar gekeken en steeds moest ik uitleggen dat we geduld moesten hebben, dat de peren groter moesten groeien. En nu was het dan eindelijk zo ver. De boompjes zijn maar klein en dus kon Jasper de peren van de lage takken zelf plukken. We deden ze allemaal in een mand en zeiden om de beurt: wow! Het waren prachtige peren, nog te hard om te eten, maar zo groot en gaaf. De rest van de dag heeft Jasper met de peren gespeeld. In de mand uit de mand, op bordjes en in schaaltjes. One, two, four, six, hoorde ik hem tellen. Nu is het wachten totdat ze zacht zijn en dan moeten we perenijs maken en perentaart en perenmoes, want zo veel peren krijgen zelfs Jasper en ik niet weggewerkt.