Vanmiddag plofte ik op de bank. Mag ik nu even zitten Jas? Met een kopje thee? Jasper knikte ja en zei: Tsea, tsea. Maar eerst kreeg ik het helikoptertje met het zonnepaneel in mijn handen geduwd. Die moest ik onder de lamp houden, en toen nog een keer en nog een keer en nog één keer, echt de laatste keer nu. Toen de boerderij boekjes lezen. Daarna moest ik het spelletje doen met de blinddoek (mama heeft een blinddoek en kan Jasper niet vinden, gieren van het lachen... nog een keer, nog een keer) En toen had Jasper bedacht dat de knuffels ook tsea moesten drinken. Een voor een haalde hij ze uit de mand en duwde alle koppies en snuitjes in mijn theekopje. Daarna moest ik mee naar de keuken. Ik probeerde nog: nee, nu even niet, nee, nee, okee dan, wat is er? Koekjes. Bij de tsea hoort een koekje. Voor Jasper dan. Mag ik dan nu even zitten Jas? Ja, knikte hij heel zoet. Heel even dan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten