Slapen

We slapen weer! Toen de maat echt echt vol was, heb ik oordoppen gekocht voor mezelf en een klein nachtlampje voor Jasper. Mannetje ging op regime. Ik ben niet echt van het uithuilen, vijf of tien minuten is prima maar niet een uur. En dus ging het zo: iedere keer als Jasper wakker werd, liet ik hem eerst vijf minuten huilen (ik met oordoppen in en kussen over mijn hoofd want dat geluid snijt dwars door mijn moederhart) en dan ging ik naar hem toe. Dan kreeg hij een klein slokje koude melk (lust ie niet) en dan legde ik hem weer terug. Ik zei niks, ik keek hem niet aan. Dan weer vijf minuten huilen. De eerste nacht vond hij het niks, hij schreeuwde moord en brand, urenlang, maar ik heb volgehouden en na twee nachten merkte ik al verschil. Toen kwam oma logeren en die had een nieuwe vriend voor Jasper gevonden: Poes. Poes lijkt net op Aap behalve dan dat hij oranje is en een poes. Het was liefde op het eerste gezicht. Nu zetten Jasper en ik samen eerst Tiddyteddy aan, dat is zijn kleine lampje, dan maken we samen speen vast aan de slaapzak en dan zeg ik: nightnight, ik zie je morgen weer. En dan houdt hij Aap in zijn ene armpje en Poes in de andere. En dat is het. Appeltje eitje. Totdat er weer een kies doorkomt natuurlijk of zijn buikje pijn doet of zijn neus vol met snot zit. Maar de afgelopen twee weken heben we in ieder geval weer geslapen.