Jaaa, het eerste boventandje is door, waarmee de totale score nu op 3 staat. Ik probeer maar niet te denken aan hoeveel er nog moeten komen. Tot nu toe komen de tandjes alleen als Adam er niet is, dus dat is extra feest voor mij. Vrijdagnacht sliepen we nauwelijks. Jas was ieder uur wakker en zat dan met grote tranen op zijn vuistje te kauwen. Ik liep de hele nacht heen en weer tussen zijn bedje en het mijne. Gisteren zag ik het tandje bijna doorkomen, maar om nog dat allerlaatste stukje door het tandvlees te gaan, hadden we nog een nachtje nodig. Dit keer was ik voorbereid. Ik had ons bed tegen de verwarming aangeschoven en de rand beschermd met kussens. Mochten de tranen weer komen dan zou Jas bij mij slapen. En zo gebeurde. En dus lag ik de halve nacht naar mijn kleine mannetje in zijn slaapzakje te kijken. Hij was ineens weer een babietje, met aap aan de ene kant van zijn snoetje en Tillie aan de andere. Steeds als hij wakker dreigde te worden, stopte ik snel zijn speentje in zijn mond, geen tijd om te huilen. Om half 8 vanochtend werden we allebei wakker en Jasper had de grootste glimlach op zijn snoet: mama is er ook!!! En daar was eindelijk het tandje. Nog maar een heel dun wit streepje maar echt echt door.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten