Toen Jasper net geboren was, vroegen Adam en ik aan alle ouders die we kenden: maar wanneer zijn die slapeloze nachten dan voorbij? Oh na een week of zes hoorden we dan, of na drie maanden. Maar Jasper bleek geen makkelijke slaper. De eerste vijf maanden wilde hij gewoon om de drie of vier uur melk en daarna werd hij na zijn late fles altijd nog wel een keer wakker. En soms twee of drie of vier keer of erger. Ik kon me niet voorstellen dat hij ooit van 7 tot 7 zou slapen. Maar na zijn derde tandje en grote verkoudheid ging hij dat ineens doen. Jeetje! Al drie nachten op een rij ben ik mijn bed niet meer uitgeweest. De eerste twee nachten hoorde ik hem nog wel af en toe, maar viel hij vanzelf weer in slaap, maar afgelopen nacht was het gewoon stil. De hele nacht. Van 7 uur 's avonds tot 8 uur 's ochtends! Ik vond het bijna eng. En ik ben nu nog steeds een beetje van de wap. Bijna een jaar heb ik geen volle nacht geslapen en nu heb ik ineens geen nachtdienst meer. Er is alleen nog een klein probleem: ik word nog net zo vaak wakker. Doorslapen? Hoe doe je dat ook alweer?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten