Druk

Ja we zijn er nog. We waren even zonder broadband en de dagen vullen zich zo gauw met snot, vieze luiers en rammelende magen. Jasper eet al weken lang als een paard. Drie grote maaltijden per dag en drie maaltijden tussendoor en tussen al die maaltijden door nog eindeloze snacks. Ik smeer boterhammen, schil appels en geef bakjes met rauwkost aan. Iedere dag kijk ik naar hem en denk: Wanneer is dat gebeurd? Wanneer zijn die benen zo lang geworden? Sinds wanneer zegt mijn zoon: Please mummy, am I allowed some juice? Afgelopen vrijdag hebben we Jasper eindelijk ingeschreven op een basisschool. Een uur voor de deadline. Ik had brochures, websites en onafhankelijke rapporten bekeken. Vijf scholen bezocht. Eindeloos alles met Adam besproken. We kwamen er niet uit. Totdat we langs gingen bij de laatste school op ons lijstje. Hier om de hoek. Ik zat er niet om te springen want het was zo'n grote school. Maar ook leuk!! Na een rondleiding van anderhalf uur met het hoofd van de school waren we helemaal om: Jasper gaat naar Cradle Hill Community Primary School. Waar de schooluniformpjes blauw zijn met een witte zeemeeuw. Waar de kleuters een binnen en een buiten klaslokaal hebben. En waar de leraren geen ingewikkelde systemen en regels volgen, alleen dat je aardig moet zijn en naar elkaar moet luisteren. Mijn kleine Olief is ondertussen jarig geweest. Mijn meissie. Eén jaar! Het was zo'n leuke dag en ik was zo trots toen ze zich omhoog hees aan haar kleine poppenwagentje en haar eerste wiebelige stapjes zette. Ze heeft er ook nog een tandje uitgewerkt. Drie maanden hebben we daarop gewacht en nu nog maar 17 te gaan! Een paar weken terug ging ik op kraamvisite bij een vriendinnetje die net haar eerste gekregen heeft. Het wordt toch wel makkelijker? vroeg ze met een lichte wanhoop in haar stem. Ja, lachte ik, het wordt echt veel makkelijker.