Balans

De vrouwenbladen staan er vol mee: moeders die de balans zoeken tussen thuis en werk. Ik zoek gezellig mee. Het is soms een beetje, hoe zal ik het zeggen... extreem. Niet mijn huishouden met twee kleine kinderen, dat is gewoon druk maar ook gezellig. Maar mijn werk erbij. Ik werk nu zo'n 20 uur in de week. Dat is niet zo veel, maar ik heb Jasper & Olive maar 1 hele dag allebei op de creche. Jasper gaat nog twee ochtenden, maar dat zijn de uurtjes dat ik echt even alleen maar tijd heb voor mijn meisje. De overige uren werk ik 's avonds. Na de dagdienst en voor de nachtdienst. En alle andere dagen werkt mijn hoofd gewoon door, zodat ik de uren dat ik achter de computer zit ook echt kan knallen. Het afgelopen weekend was ik in Amsterdam. Drie nachten en twee hele dagen. Voor werk en ook voor mezelf. Pas toen ik in het vliegveld zat, realiseerde ik me dat ik dat ook nodig had. En ja, ik had mijn gezinnetje wel echt gemist, maar niet zo erg. Het was wel lekker om even weg te zijn van alles. Jasper en Olive dachten daar anders over. Ze hadden weliswaar hele leuke dagen gehad met papa, maar Jasper wist me toch duidelijk te vertellen, met grote tranen en een snik in zijn stem, dat het echt te lang had geduurd. I just miss you too much too long, zei hij met gevoel voor drama. En Olive dan, vroeg ik mijn jongens. Olive was wel veel wakker geweest 's nachts en had ook veel moeten huilen. Tandjes, zei Adam. Nee, zei Jasper resoluut, she just want you, mummy. En zo schoot ik met liefde weer terug in mijn werkende moeder rol. En als het niet om geld ging en als ik niks gaf om mijn toekomstige carriere, dan zou ik alleen maar moederen, voor een jaartje of twee. Want er is geloof ik geen balans tussen thuis en werk. En al helemaal niet als je thuis werkt.