Krant

Toen ik in verwachting was van Olive kon ik niet bedenken hoe mijn leven zou gaan veranderen. Met de komst van Jasper was mijn hele bestaan al op zn kop gezet. Ik moest leren dat ik nog maar nauwelijks tijd voor mezelf had. Voordat ik moeder werd, kon ik een hele zaterdag met koffie en de weekendkrant aan tafel zitten. Mijn vrije dagen vlogen voorbij met niks doen, en dat vond ik heerlijk. Met de komst van Jasper was dat ineens verdwenen. Mijn koffie was ineens altijd koud en de krant te dik om aan te beginnen. Maar hoe zou dat gaan met nog een kindje? Jasper, Adam en ik hadden na een paar jaar samen een goeie regelmaat gevonden. 's Middags als Jasper sliep, had ik tijd om even wat voor mezelf te doen en 's avonds na het eten als Adam en Jasper samen in bad gingen, ruimde ik snel het huis op zodat Adam en ik nog een hele avond hadden als Jasp om 7 uur in bed lag. Dat is nu niet meer. 's Middags als Jasper slaapt, is Olive wakker en 's avonds als ze allebei eindelijk in bed liggen, staat het huis nog op zn kop en is het al lang zeven uur geweest. Ik verlang, meer dan Olive, naar een nieuwe regelmaat. Niet iedere twee uur voeden, vaste slaaptijden, om 7 uur het huis weer voor ons. Maar het kost me al heel veel moeite om de tijd tussen de voedingen wat te rekken. Ze is nog maar klein, zeg ik steeds tegen mezelf, we komen er wel. En de weekendkrant gaat gewoon weer ongelezen bij het oud papier.