Vergeten

Moeders vergeten veel. Al die mijlpalen en wanneer ze nou precies plaatsvonden. Dat kon ik me eerst niet voorstellen, maar inmiddels weet ik beter. Die eerste maanden zijn al zo ver weg nu. En vannacht realiseerde ik me ineens dat ik die echt slapeloze nachten vergeten was. De waanzin van steeds net in slaap vallen en weer wakker worden van een huiltje. De wanhoop: ik moét nú slapen. Vannacht was het na lange tijd weer raak. En het erge was: ik wist dat het ging gebeuren. Leer mij Jasper kennen... Gisteren had hij te lang geslapen in de ochtend. Normaal maak ik hem altijd na een half uur wakker, maar ik was zelf weer in slaap gedoezeld en hij had ruim een uur geslapen. Ik probeerde het 's middags nog goed te maken door hem later en extra moe in zijn bedje te leggen maar toen werd hij na een half uur al wakker. En als hij 's ochtends langer slaapt dan 's middags gaat hij om 7 uur 's avonds meteen in een diepe slaap en is het vanaf een uurtje of 1 feest. En dus was ik er klaar voor. En ook niet, want ik was vergeten hoe zwaar het was. Ieder half uur er uit en om half vier grote tranen die alleen met melk gesust konden worden. Oooh net als vroeger... Mis ik het? Mooi niet!