Ik ben nooit een fan geweest van de mobiele telefoon. Jarenlang had ik er geen of leende ik af en toe een oud mobieltje van Marieke of van Goof. Sinds ik in Engeland woon heb ik een inmiddels vintage pay as you go telefoontje. Hartstikke goedkoop want ik vergeet m altijd op te waarderen, en ook wat onhandig want hij zit altijd onderin mijn tas en ik heb dus vooral missed calls of sms-jes die ik niet kan beantwoorden (sorrie, geen credit). Maar op verzoek van Adam heb ik 20 pond credit gekocht, en het volume harder gezet, en de batterij opgeladen. (Hij denkt dat mijn waters gaan breken in de supermarkt en dat de baby er is tegen de tijd dat ik bij de kassa ben.) En iedere keer als een van ons de deur uit gaat, vraagt de ander nu: heb je je mobiel wel? Is tie opgeladen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten