Groot

Vrijdag waren Olive en ik naar de kinderarts. Het was zo'n goed nieuws. Sinds ons laatste bezoek, nog geen drie maanden geleden, is Olive dik een kilo aangekomen (voor die tijd haalde ze net 15 gram in een week) en 7 centimeter gegroeid! Ze is van helemaal onderin de curve (op het randje van ondergewicht) omhoog geschoten sinds ze op haar melkvrije dieet is. Haar buikje voelde zacht en de dokter hoorde geen slijm meer. Ze moet alleen wat extra ijzer slikken, kwam uit de bloedtest naar voren, voor een paar maanden. Maar terugkomen hoeft niet meer, alleen als we het idee hebben dat het niet goed met haar gaat. Well done, zei de aardigste dokter die ik ooit ontmoet heb, give me high five Olive. Hij hield zijn hand omhoog en Olive gaf er een flinke mep op. She is beautiful, zei hij, and very special. Olive bevestigde dat nog even. Voordat ze de deur uit stapte, draaide ze zich nog even om, blies een handkus en zei 'bye bye'. Zelfs Jasper was trots op zijn zusje. Toen we hem van school ophaalde, vroeg hij meteen: wat had de dokter gezegd tegen Olive? Ik vertelde hem dat ze het zo goed gedaan heeft en dat ze groot en sterk wordt. Well done Ojive, hoorde ik Jasper fluisteren op de achterbank, you are going to be big like me.