Update

Even een update over mijn kleine Olijf. Mijn meisje was melk-vrij en het ging steeds beter en beter. Ze had geen slijm meer, geen last meer van haar buikje, ze sliep goed en kreunde niet meer 's nachts. Ze was blij, lief, stoer. En mager, want eten deed ze nog steeds niet. Adam en ik hadden allebei gehoopt dat een zuivelvrij dieet ook het eetprobleem op zou lossen. Maar dat had het niet gedaan. Vorige week waren Olive en ik weer bij de cranio sacraal therapeut. De enige keren dat mijn meisje echt goed at, was in de weken na zijn behandelingen. Hij had het gevoel dat ze gewoon geen ruimte heeft in haar lijfje om eten te laten. Alle buikpijn van de melk hebben haar lichaam verkrampt. Daar kon ik me wel iets bij voorstellen. Afgelopen donderdag moest Olive naar het ziekenhuis voor haar bloedonderzoek. Op maandag belde ik met de zuster en legde uit dat ik haar zelf al van de melk heb gehaald, dat het stukken beter gaat en dat ze misschien niet meer onderzocht hoefde te worden (het is heel moeilijk om melk allergie aan te tonen en meestal kun je het alleen bevestigen door zuivel uit het dieet te halen en na een paar weken weer te introduceren. Kijken wat ie doet...). De zuster overlegde met de kinderarts en die stond er op dat haar bloed onderzocht werd. Niet alleen op allergieën, maar op algehele gezondheid. Ook moest Olive zo snel mogelijk weer aan de zuivel want hoewel melk allergie moeilijk op te speuren is in het bloed, worden er soms wel aanwijzingen gevonden. Snel naar de koelkast voor aardbeien yoghurt. Olive lachte, kraaide, stampte met haar voetjes, wiebelde met haar billetjes, sloeg haar handjes voor haar mond en slurpte in no time, hikkend van het lachen, twee yoghurtjes naar binnen. Jasper stond er naast en riep: Yoghurt Ojive!! YOGHURT!! (Dat Olive allergisch voor melk zou zijn, vonden we heel naar, maar dat Olive geen yoghurt meer mocht eten vonden we allemaal bijna ondraaglijk hier in huis.) De eerste nacht was ze wat wakker, maar het ging eigenlijk wel goed. De dag en nacht daarna gingen prima. Ze at best goed, sliep, lachte. Niks aan de hand. Zou ze toch niet allergisch zijn? Op internet had ik gelezen dat de allergische reactie op melk of direct komt (binnen een uur) of pas na 50-70 uur. We mochten dus niet te vroeg juichen. En ja hoor, vannacht sloegen alle stoppen door. Olive had zo'n pijn. Ze krijste, trapte met haar beentjes en kon urenlang niet slapen. Dat ging vandaag on and off door. De ochtend ging wel lekker, daarna twee uur huilen van de pijn, toen ging het weer even, daarna alleen maar op mijn heup. Nu zitten we dus weer aan de sojamelk. En gisteren is er ook bloedgeprikt. Over tien dagen krijgen we uitslag, dus nu maar hopen dat Olive verder helemaal gezond is.