Dood

Jasper zit vol met vragen. Over alles. Over de wereld, het heelal, het leven. En ook over de dood. In de kamer staat een foto van Goof, ik heb mijn hoofd op zijn schouder en we zijn op die foto precies zoals we altijd waren. Samen. Al heel vaak heeft Jasper gevraagd wie dat toch is. Een vriend, zeg ik dan. Maar waar is hij dan? vraagt Jasper altijd en dan zeg ik: Hij is dood, lieverd. Jasper weet wat dood is, dat is when you stop working. Vandaag in de auto was Jasp een beetje stil. Ineens uit het niets zei hij: Mum, you know your friend? Welke vriend? vroeg ik. On the picture mum, antwoorde hij, he died... Oh ja, zei ik, ik weet wie je bedoelt. What was his name mum? Goof. Goof??? Ja Goof, en vaak zei ik ook Goofie. Goofie??? Like Coffee??? Ja een beetje als coffee. Why did he stop working? Omdat hij heel erg ziek was, lief. Oh, zei Jasper en was even stil. Even later ging hij verder: mum, when he died, where did he go? Daar moest ik even over nadenken. We hadden het al eerder gehad over wie we van binnen zijn (onze ziel) en wie we van buiten zijn (ons lichaam) en dus zei ik: Zijn ziel, wie hij van binnen was, vloog weg en zijn lichaam bleef achter. Waar vloog het dan naartoe? wilde Jasper weten. Dat wist ik niet helemaal, maar wel naar een mooie plek. What about his body? vroeg hij toen. Zijn lichaam werkte niet meer, legde ik uit, dus dat hoefde hij niet mee te nemen. Maar wat deden ze dan met dat lichaam??? Oh de vragen, de vragen. Ik wilde hem graag antwoord geven want anders worden de vragen alleen maar groter en groter. En dus zei ik: zijn lichaam hebben ze in een hele mooie doos gestopt en begraven op een hele mooie plek in de grond. Dit is niet helemaal waar, maar ik wilde niet zeggen dat zijn lichaam verbrand is want dat leek me enger voor een vierjarige. Jasper had nog twee vragen. Wat hadden ze gedaan met het eten in zijn buik? En ging zijn gezicht ook in de doos? Dat eten hadden ze laten zitten lieverd en zijn gezicht ging ook gewoon mee. Jasper was tevreden en ik probeerde ondertussen om niet te huilen. Why are you crying mum? vroeg Jasper die altijd alles doorheeft. Omdat ik hem mis Jasp, zei ik. It's okay mum, troostte Jasper, he is still your friend. Daarna waren we allebei weer even stil en toen vroeg ik hem: wat vind je er allemaal van Jasp? It's not scary, zei hij, it's just funny. Voor Jasper is alles funny. Just funny. Daar moest ik van lachen en hij ook en daarna gingen we weer over tot de orde van de dag.