Cola

Een week of wat terug hadden Olive, Adam en ik afwisselend buikgriep. Meisje Olive had ook nog last van tandjes dus veel sliep ik niet. Ik hoopte vurig dat Jasper niet ziek zou worden. Het was mooi geweest, we moesten weer eens wat slapen in dit huis. Maar Jasper werd wel ziek. Hij spuugde vrijdagnacht zijn bed onder. Zaterdagochtend leek alles weer in orde. Dat viel mee, dacht ik nog tevreden. Maar 's middags kwam alles er weer uit, dit keer op de parkeerplaats van de supermarkt. Daarna hield hij niks meer binnen. Nog geen slokje water. Het was een drama, want Jasper voelde zich eigenlijk wel prima. Dat spugen was niet fijn, daar moest hij wel even van huilen, maar daarna zei hij steevast: it's better now, I am hungry mum. Dat hij beter niet kon eten, vond hij onbegrijpelijk. It not come out, zei hij steeds optimistisch, maar het kwam er natuurlijk wel uit. Zondag begon ik me een beetje zorgen te maken. Hij moest toch wel een beetje vocht binnen krijgen, anders zou hij nog uit gaan drogen. Ik speurde op het internet naar een oplossing en vond overal hetzelfde antwoord: platte cola. In cola zit zout en suiker en het wordt snel opgenomen, goed tegen uitdrogen. Adam haalde snel een flesje Coca Cola en schudde de prik er uit. Jasper zag het wel zitten. In a wine glass, in a wine glass! riep hij enthousiast (een paar weken terug hebben Jasper en ik gepicknickt in de woonkamer met granaatappelsap in wijnglazen en sindsdien is er niks mooier dan een wijnglas) en dus dronk Jasp voor het eerst in zijn leven cola, uit een wijnglas. That funny, zei hij met een gek gezicht, little bit spicy. Goed zo, dachten wij, het is ook niet de bedoeling dat hij het lekker gaat vinden. Maar meteen daarna zei hij met een grote glimlach: I have that again! De rest van de dag dronk Jasper slokjes cola en knapte zienderogen op. 's Avonds kwam alles er nog een keer uit. Maar maandagochtend was hij weer helemaal de oude. En nu hopen we maar dat Jasper dezelfde buikgriep had als wij de week daarvoor...