Mijn piepkleine hele grote dochter is zo ontzettend sterk. De afgelopen week heeft ze zich gespecialiseerd in het tijgeren, ook wel buikkruipen. Ze is razendsnel, speurt eerst rond naar een interessant object en schuift er dan vliegensvlug naar toe. Jasper is al dagen van slag. Hij wil het liefst heel dichtbij haar zijn, zodat Olive geen kant op kan, en wil tegelijkertijd niet dat ze aan zijn speelgoed komt. Heel langzaam begint hij er aan te wennen dat de ruimte gedeeld moet worden en heel voorzichtig begint hij weer een beetje alleen te spelen. Olive heeft haast met groter groeien. Ze traint en traint alsof ze volgende week deel moet nemen aan de olympische babyspelen. Vanmorgen had ik haar op het kleed neergelegd, pyjamaatje uit en luiertje af. Olive draaide zich snel om en duwde zichzelf op handjes en voetjes omhoog. Hoofdje naar beneden en haar piepkleine meisjesbillen hoog in de lucht. Het was een prachtige downward facing dog, een bekende yoga houding. Adam, Jasper en ik stonden er bij en keken er naar. Look mum, look, fluisterde Jasper. Weddenschappen kunnen nu afgesloten worden. Ik zet er geld op dat Olive voor haar eerste verjaardag gaat lopen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten