Melk & eieren

Het leven gaat door in sunny Seaford. Olive is voor een tweede bezoekje bij de ostheopaat geweest en het gaat langzaam een beetje beter. Na de behandeling dronk ze een paar dagen veel meer, nog steeds geen volle fles, maar ook zeker niet te weinig. Nu zwakt het weer een beetje af en leur ik weer met flesjes. Toe meisje, nog een klein slokje. Vrijdag gaan we voor de derde behandeling en ik heb er vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen. 's Nachts drinkt ze nog twee flesjes en soms slapen we vijf uur achter elkaar en dat scheelt al een boel. Jasper kan inmiddels goed slapen zonder speen. Hij heeft zelf de oplossing gevonden: overdag wat vaker melk drinken uit een flesje (I need milk mummy, zegt hij dan licht dramatisch, I need cold milk in a bottle) en 's nachts kauwen op aap. En zo komt het dat aap doorgaans een nat pootje en een nat staartje heeft. Jasp, zeg ik dan streng, dat is toch niet fijn voor aap. It is, mummy, zegt Jasper dan, monk likes that. Maar we zijn al lang blij dat speen er niet meer is, en iedere keer als we langs de schapen in het veld rijden, zegt Jasper: mummy, those got my dum dum now. En dan kijkt hij zo trots. En dan hebben we Bobbie en Sam nog, die horen er nu helemaal bij. Ze hebben een deurtje in hun ren gekregen en af en toe mag dat open en dan kunnen ze door de tuin scharrelen. Marieke en Jasper vonden vorige week de eerste eieren in de nestbox. Jasper was helemaal door het dolle en at ze een paar dagen later bij zijn ontbijt. Sindsdien krijgen we de ene dag één en de andere dag twee eitjes. En iedere keer als we er een zien liggen is het feest. We hebben niet veel nodig hier in sunny Seaford: wat melk, verse eitjes en een paar uur slaap.