Samen

Jasper en ik zijn al de hele week met zn tweetjes en we zijn zoals de Engelsen zeggen: two peas in a pod. Twee erwtjes in de dop. Het is al een paar dagen slecht weer en ik heb me maar overgegeven aan het binnenzijn. Sit, sit, zegt Jasper steeds en dan wijst hij naar een stukje vloer waar ik moet zitten om met hem te spelen. De meest onaantrekkelijke stukjes vloer in huis zoekt hij uit. In de gang, bij de voordeur, of onder de eettafel. Jasper sleept ondertussen zijn strandemmer aan die vol zit met allerlei schatten die hij hier en daar heeft gevonden. Zijn plastic zaagje (ghigha) dat papa al een paar keer heeft moeten repareren, de laatste keer met teflon tape, maar dat mag de pret niet drukken. Een paar druiven die ondertussen meer op rozijnen lijken. Sleutels, zijn plastic harkje en een nieuwe rode pet. Wij komen de dag wel door. Aan het einde van de middag zoeken we Monk en Dumdum, ook wel bekend als Aap en Speen, en kruipen samen op de bank om boekjes te lezen. Het nieuwste spelletje is dat het boek Aap wil opeten en dat we dan allebei niet meer weten waar Aap is. Huh? zegt Jasper en dan valt Aap weer uit het boek en komt Jasper letterlijk niet meer bij van het lachen. Dat kunnen we makkelijk honderd keer doen, tot we echt allebei buikpijn hebben en dan is het tijd om samen in bad te gaan. Om 7 uur ligt hij in bed en zijn zijn oogjes dicht en iedere avond ben ik blij dat de dag voorbij is en dat ik even tijd voor mezelf heb. Dat hou ik ongeveer twee uur vol en dan mis ik mijn erwtje al weer.