Het is 4 mei. Twee jaar geleden schreeuwde ik me een weg door een zware bevalling om de volgende ochtend om 11 minuten over 5 voor het eerst ons kindje te zien. Een klein rood kreeftje. Zijn billetjes pasten in de palm van mijn hand en ik weet nog hoe de zuster steeds zei: hij moet echt een luiertje om. En dat ik antwoordde: not yet, not yet. Nu is dat babietje een echt jongetje. Een dun sprietje met grote blauwe ogen en een prachtige bos wit blond haar. Voor ons nog steeds het liefste kindje allertijden. Toen ik nog studeerde, droomde ik vaak over een klein blond jongetje dat altijd naast me liep of op een stepje voor me uit ging. Dat jongetje was Jasper en Jasper is nu dat jongetje. Altijd naast me, hand in hand, ook als we niet samen zijn. Morgen is het groot feest. We vieren niet alleen dat Jasper twee wordt, maar ook dat het al twee jaar iedere dag feest is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
gefeliciteerd..
Een reactie posten