Eten

We doen met Olive twee stapjes naar voren en dan weer eentje terug. Eten ging zo goed, Olive groeide en groeide en dat deden haar snijtandjes ook. Dat deed pijn en Olive hield haar mond ineens weer dicht, of nam met moeite de bekende drie hapjes. Adam en ik gingen ons niet gek laten maken, maar dat werden we natuurlijk toch na een dag of tien. Inmiddels gaat het weer redelijk en Olive heeft zelfs al een paar nachten goed geslapen. Maar het verschil tussen Jasper en Olive aan tafel is wel heel erg groot. Jasper eet grote mensen borden vol met grote mensen eten. This is so yummy mum, zegt hij stralend als hij een eerste hap van zijn indiase curry heeft genomen. Jasper kan je nog steeds blij maken met een wortel. Of een appel. Chips, koekjes en snoep zitten nauwelijks in zijn systeem. Soms vindt hij het wel spannend, alsof hij weet dat hij dat eigenlijk wel lekker zou moeten vinden. En doet vervolgens drie dagen met een klein doosje smarties. Olive heeft het juist wel op alles wat zoet en zout is. In ons overgezonde huishouden, waar iedere week een grote doos met groenten wordt bezorgd, vers van de biologische boerderij, eet Olive het liefst vissticks, worstjes en graag een beetje rode saus of witte, en zuivelvrije chocolade koekjes. Een hele tijd vonden wij het wel okee. Ze at zo slecht, dan zat er in ieder geval iets in dat kleine lijfje. Maar nu is het toch echt tijd om Olive ook te leren om goed en gezond te eten. Met een beetje hulp van Jasper moet dat toch lukken.

ps. Omdat het bloggen zo leuk is en omdat ik ook meer ben dan alleen de mama van Jasper en Olive, ben ik een nieuwe weblog begonnen: Life of On.