zondag, januari 18, 2009

Pupke

Jasper kreeg bij zijn geboorte van familie en vrienden ongeveer een kubieke meter met knuffelbeesten. In alle soorten, maten, kleuren. Er waren beren, zebra's, giraffen, konijnen, apen, poezen, honden, zelfs een slak en een rat. Aap werd uitverkoren tot opperknuffel en zonder Aap werd er niet geslapen. Jasper en Aap hoorden bij elkaar. Olive kreeg twee of drie knuffelbeesten. Eentje was van Jasper. We waren samen naar de winkel gegaan toen ik hoogzwanger was en Jasper had meteen een wit zacht lapje met in het midden een klein berenkopje uitgekozen. Dat was m, geen twijfel mogelijk. De andere twee knuffels waren ongeschikt om als opperknuffel door het leven te gaan, eentje was te groot en de ander had een belletje in zijn koppie verstopt. Het lapje kwam bij Olive in het mandje terecht en kreeg van mij al gauw de naam Pupke. Pupke ging bij Olive horen zoals Aap bij Jasper. Op een avond een paar maanden terug, kwamen we erachter hoe serieus de zaken liggen. Olive kon maar niet in slaap komen en ineens realiseerde ik me dat Pupke nog in de auto lag. Toen de twee herenigd waren, snoof Olive de zoet weëe geur van het lapje op en deed haar ogen dicht. Met Pupke hebben we nu zo'n beetje dezelfde problemen als we met Aap hadden. De stank! Pupke is ook nog eens wit, of beter gezegd: was wit. En iedere dag is Pupke wel eens zoek, Jasper weet haar altijd weer te vinden en roept dan: I found her Ojjis, I found her! (Jasper heeft nog moeite met de l en maakt er altijd een j van. I jove you jots, zegt hij en Olive is altijd Ojjis). En wat we de afgelopen jaren voor onmogelijk hebben gehouden, is nu toch ook gebeurd: Jasper heeft Aap niet meer nodig. Vaak ligt ie nog wel in bed, maar steeds vaker zie ik Aap 's avonds verloren in een hoekje liggen. Vergeten. Op een dag zal ik Jasper vertellen over alle drama's die we met Aap hebben meegemaakt. Hoe we hem verloren en weer terug vonden en hoe we Aap 2 en Aap 3 als reserve Apen in de la hadden. En dan zegt Jasper iets in de trant van: yeah, sure mum. Maar gelukkig hebben we nu nog even Pupke.

Geen opmerkingen: