Alleen

Adam is deze week weer weg en hoewel ik er nu wel aan gewend ben, is het soms even te veel. Vanmiddag moesten we boodschappen doen en wilde Jasper persé in het Bob the Builder autootje in de supermarkt. Daar ging het al helemaal mis want die strijd kan ik alleen maar verliezen: grote tranen als hij er niet in mag en grote tranen als hij er wel in mag maar er na vijf minuten weer uit moet. Toen we weer thuis waren, was het al vijf uur en moest ik nog eten koken. Dat valt nooit echt in goede aarde bij Jasper. Honger is zeuren. Snel risotto gemaakt voor ons, met Jasper op mijn heup en op het aanrecht naast me. Na een paar happen had hij er al genoeg van, terwijl hij normaal met groot gemak een vol bord wegwerkt. Toen moest er gespeeld worden, maar mama was moe en het huis een bende. Jasper had tijdens het koken de rijst te pakken gekregen en door de keuken gestrooid, de grond lag bezaaid met speelgoed, oude kranten, schone was, vieze was, de afwasmachine nog niet uitgeladen, de boodschappen nog niet uitgepakt en de keuken een rotzooi. Het is tijd om op te ruimen, probeerde ik. Maar Jasper had andere ideeën en bleef maar aan mijn hand trekken. Uiteindelijk gaf ik in. We moesten samen op zijn kleine stoeltje zitten en ik moest voorlezen. Het boekje had hij al uitgekozen en het was het stomste boekje dat we in huis hebben: uit de Mr Man serie waar ik helemaal geen fan van ben, en dan ook nog Mr Christmas. Maar het is geen kerstmis, probeerde ik nog. Maar Jasper stond er op, en dus heb ik voorgelezen. Met mijn allersaaiste voorleesstem, in de hoop dat hij na een paar bladzijdes af zou haken. En dat deed hij gelukkig ook. Drie kwartier later was het huis weer een beetje op orde, Jasper gewassen en in bed en heb ik een uur lang op de bank gezeten zonder televisie of tijdschrift of boek. RUST!