Yum yum yum

Olive is allergisch voor melk, of lactose intolerant, zo veel was me duidelijk nadat mijn meisje weer een paar dagen zuivel had gedronken en gegeten. Maar hoe moest het nou verder met het eten? Laat maar gewoon, zei de wijk, sommige kinderen eten gewoon weinig. Maar ik wilde het niet laten. Ik krijg al een paar maanden met heel veel moeite vier theelepeltjes eten bij haar binnen iedere maaltijd. Vier kleine lepeltjes maximaal. Sommige kinderen zijn gewoon kieskeurig, zei de verpleegster. Maar mijn kind is niet kieskeurig. Ik wist het zo zeker. Hoe moest het nou verder? De moeder van Jaspers vriendje Jake, ook lactose intolerant, vertelde dat Jake een week niet kan eten als hij maar een klein beetje zuivel binnenkrijgt. Die zin sloeg in als een bom. En gaf me ook wel vertrouwen. Als alle zuivel uit haar systeem is, dan zou het wel goed komen met meisje Lief. Ondertussen las ik een boek van de Fooddoctor over voeding voor kinderen. Een geweldig boek vol met goeie tips. In het hoofdstuk 'moeilijke eters' stond dat het belangrijk is om altijd samen te eten (doen we al) en om altijd twee gangen te geven. Een hoofdgerecht en een toetje. Het toetje mag niet gebruikt worden om het eerste gerecht binnen te krijgen ('als je nog twee hapjes neemt, mag je een toetje...). Nee, gewoon altijd een toetje geven, ook als het eerste gerecht niet aangeraakt is. En dus maakte ik iedere dag, naast een uitgebalanceerde maaltijd (ik had altijd in mijn hoofd dat die vier hapjes in ieder geval barstensvol voedingsstoffen moesten zitten) ook een lekker toetje. Appel en rabarber met kruimel uit de oven. Pannenkoekjes met soja melk. Wentelteefjes met vers fruit. Taart met pruimen uit de tuin. Jasper vond het feest. En Olive zette ik steevast naast haar grote broer. Als iemand haar kon leren eten... En ja hoor. Vorige week vrijdag at Olive geheel onverwachts ineens haar bordje met pasta leeg. Yum yum yum, klonk het bij ieder hapje. Ik was letterlijk sprakeloos. Het was lunchtijd en het toetje hoort meer bij het avondeten, maar ik maakte snel wat beslag en bakte nog wat pannenkoekjes. Beetje poedersuiker, wat fruit erbij. Olive at alles op en likte haar vingertjes af. Yum, yum, yum, klonk het. En zo gaat het al ruim een week. Olive eet 's middags en 's avonds warm, eet heel veel fruit en rijstwafels tussendoor, drinkt haar flesjes met sojamelk, en gaat iedere avond uit haar dak als haar toetje voor haar neus staat. Adam en ik zijn allebei tot tranen toe geroerd. Ze eet! Ze eet!!! Ik heb een dagtaak aan al dat koken, bakken en opruimen. Maar ik heb er alles voor over om dat geluid te horen. Yum, yum, yum.