Groot

Iedere dag groeien Jasper & Olive een stukje groter. Jasper is de lucht ingeschoten en weet ineens van lego prachtige symmetrische raketten te bouwen. Hij tekent ineens heel anders en schrijft overal Jasper, Mum, Dad, Olive, aangevuld met steeds weer andere namen van mensen van wie hij houdt. Afgelopen zaterdag had hij zijn eerste zwemles. Samen met zijn beste vriend Theo. Allebei met hun mini zwembroek, badmuts en zwembril (verplicht). Ze moesten hup het water in, waarin ze echt niet konden staan, 'goed vasthouden aan de rand' zei de zwemjuf vrolijk. Jasper en Theo keken elkaar aan en besloten om toch maar niet in huilen uit te barsten. It was scary, zei Jasper later maar hij was ook trots want hij was het diepe bad ingesprongen, zonder bandjes of vleugeltjes, en was koppie ondergegaan, maar de juf had hem wel opgevangen. Victoria en ik moesten in een andere ruimte wachten, en daar stond ik met mijn neus tegen het raam naar mijn grote zoon te kijken. Ik vond het mooi. Dat hij leerde zwemmen, dat hij daar samen met zijn vriendje was en dus de wereld aankon, en dat hij de zwemjuf die hij nog nooit eerder had gezien durfde te vertrouwen.
En dan heb ik nog een dochter waar ik ook ongelooflijk trots op ben. Ze is zo gegroeid en ze kletst de hele dag de oren van mijn kop. Ze is mijn kleine wonderkind, dat ineens in volzinnen praat en de beste grappen kan maken. Steeds vaker laten we de buggy thuis en dan lopen we samen. Eergisteren waren we in Eastbourne om shorts te kopen voor Jasper's school uniform. Olive liep twee uur lang naast me en zei iedereen die langs liep vrolijk gedag. En wie nog een praatje met haar wilde, kon dat krijgen ook. Look, zei Olive, I got shorts for Jasper for school. Inmiddels is Olive geveld met waterpokken. Jasper had ze vorige week toen we op Terschelling waren en had zich er goed doorheen geslagen. Olive had vannacht koorts en was er een beetje ziek van. En zo gaan we vrolijk door. Er is altijd wel iets, maar het is ook altijd feest.